Wypoczynek

I wreszcie wakacje! Dokąd w tym roku? Na jak długo? Niestety, spędzam urlop tylko u siebie na wsi, bo – jak mawia jeden z moich wiejskich sąsiadów – gdy mieszka się i w mieście, i na wsi, to nie stać nas na Tunezję, Turcję, Egipt czy – ostatnio modną – Albanię. Taki to już smutny los tych, którzy

Stara bezsporna prawda. Nie samym chlebem człowiek żyje. Nie samym, ale w wiosce chlebowej o chlebie trzeba pamiętać, bo zamówienia przyjmowane są tylko do piątku. A tutejszy chleb wiejski, z pieca chlebowego, na zakwasie… Maaatko! Re-we-la-cja! Chleb wiejski jemy każdego lata. Każdego lata odkąd we wsi pobudowano piec chlebowy. Tak więc w sobotę od rana żyjemy samym chlebem.

Coroczne wakacje dobiegają końca. Ciężko będzie przestawić się na tryb miejski. Mimo cykliczności nie udało mi się wypracować żadnego sposobu na łagodne przejście z trybu wiejskiego w miejski. Odbywa się to zawsze na zasadzie terapii szokowej. Porównałbym to do zanurzenia stopy w lodowatej wodzie zimą lub gorącej wodzie latem. Niestety, powakacyjny wstrząs z upływem lat dociera do mnie

Zima? Z roku na rok coraz gorzej. Z zazdrością przyglądałem się obrazkom w TV, ukazującym zmagania z nadmiernymi opadami śniegu. Niestety. Nie u nas. Metr śniegu w ciągu doby gdzieś w dalekiej Ameryce… Niebezpieczne. Panika w Wielkiej Brytanii z powodu 15-centymetrowej warstwy śniegu… Zabawne. Odwołano lekcje w szkołach. Część pracowników wzięła wolne. Do pracy stawili się… Polacy. 😀

Rowerowe przejażdżki po okolicy zaliczam do głównych atrakcji weekendów na wsi. Upychanie rozkręconych rowerów w środku po rozłożeniu tylnych siedzeń było możliwe tylko w poprzednim samochodzie. Nie mam mam na myśli aspektów technicznych. Technicznie i w Seacie jest to możliwe. Jest to nie do wykonania z powodów – nazwijmy to – emocjonalnych. 😀 Wiosnę czuć mimo mrozów. Brać

Przyznam się, że dopiero tego lata odwiedziłem to miejsce. Trochę mi wstyd. Jeżdżę po okolicznych wsiach rowerem w poszukiwaniu starych domów i stodół a tu taki rarytas. Przez kilkanaście lat przejeżdżałem obok Jeziora Zamkowego, ale brak jakiejkolwiek „krzykliwej” tablicy, informującej o istnieniu ruin o ciekawej historii, nie skłaniał do odwiedzin. Dużego formatu tablica, informująca o historii obiektu, ukazująca